हा वृक्ष वरवरून बघता टवटवीत वाटतो.बहरेलेली पानं चमकातेहेत.
पण ह्याचं 'खोड' आता वयोमानानुसार पोखरलं जातय.
पण हे तो त्याच्या त्याच्यापासुन दुर गेलेल्या फांद्या..पानांना जाणीवही होउ देत नाही.कितीही दुर..उंच गेलेल्या शेवटच्या पानालाही जीवनरस पोहचवतोय..
कुठलंही झाड असो ते मजबुत उभं राहतं ते त्याच्या पक्क्या खोडामुळेच!
फुलं..पानांना वाटतं आपल्या अन्नाला..यशाला कारक आम्हीच!आम्ही आमचं ''फोटोसिन्थेसिस'' करतो..स्वत:चं अन्न स्वत: मिळवतो..पण त्यांना सिन्थेसिस च्या 'लायकीचं' बनवणारा असतो तो वृक्षाचं 'खोड'!
मजबुत उभा राहुन आपल्या मुळांद्वारे रसवहन करून आपल्या पानं..फुलांना वाढवणारा 'तो' असतो.
फांद्या..पान..फुलं ह्यांचं अस्तित्वच मुळात 'खोडावर' अवलंबुन.
आताही हा वृक्ष आपल्या मुला बाळं रूपी फांद्या पानांचा भार वाहुन त्यांना बहरवतो आहे.स्वत: पोखरल्या जातोय पण आपलं काम..प्रेम मात्र शांतपणे करतो आहे.
पण आपलं लक्ष जातं ते वरती..स्तुती केली जाते पान फांद्यांची.& Trunk always remains unsung hero!
मला हा वृक्ष सोनमर्गला दिसला.त्याच्या खोडाला पाहताच क्षणी एकच Unsung Hero आठवला बाप नावाचा माणुस!दोघेही अगदी सारखेच!वृक्ष रूपी आपल्या घराला.. मुलंबाळं रूपी त्याच्या फांद्या..फुलं पानांना जगवणारा..मोठं करणारा.
स्वत: पोखरल्या जात असुन आपल्या मुलांना त्याची झळ ही पोहोचु न देणारा बाप नावाचा माणुस..वृक्षरूपी घराचा मजबुत खोड.
सर्वांच्या वडिलांना..तसंच सिंगल मदर असलेल्या वडिलांचा रोल निभवणाऱ्या सर्व आयांना समर्पीत.
Happy Fathers Day.
-अभिजीत पानसे.
No comments:
Post a Comment