लहानपणी मुलं पळवुन नेणारी टोळीवरून नेहमी भीती वाटायची. बऱ्याच जुन्या चित्रपटांमध्ये लहानपणी मुलांना कोणीतरी पळवून, चोरून नेत, मग संपूर्ण चित्रपटात हरवले ते गवसले का सुरू व्हायचं.
अगदी अपत्य समोर आलं तरी त्याची ओळख करणे कठीण व्हायचं..मग कुठेतरी कुंभमेळ्यात हातावर, पायावर काहीतरी गोंदवलेली खूण दिसायची..आणि हरवलेलं अपत्य गवसायचं..
सगळ्यात वाईट दुःख म्हणजे आपलं अपत्य समोर दिसतंय, पण कोणी त्याच्यावर विश्वास ठेवत नाहीये..याहून वाईट म्हणजे आपल्या अपत्याला कोणी गुंड, एखाद्या ‘बस्ती’ का दादा पळवून आणलेल्या अपत्याला आपलंच अपत्य सांगून सरळ त्याच्यावर स्वतःचाच हक्क दाखवायचा.
किती वाईट वाटत असेल चित्रपटातील बिचाऱ्या त्या पालकांना!
च्या मारी असंच फिलिंग येतं जेव्हा कोणी तुमचं #पोस्टापत्य कॉपी पेस्टरूपी चौर्यकर्म करून त्यावर खऱ्याखुर्र्या पोस्टकर्त्याचं..पालकाचं नाव कट करून सगळीकडे पाठवतात.
कुठेतरी हॅशटॅगचं गोंदण सापडतं. आणि हरवलेल्या पोस्टापत्याचा पत्ता लागतो.
किँवा बहुतेकवेळा काही सदवृत्तीचे लोक चोरीचा माल लक्षात आणून देतात.
पण कुठल्या तरी ‘पेज’ ‘ग्रुप’ च्या बस्ती, झोपडपट्टीचा दादाने ते पळवलं असतं. तो त्यावर आपला हक्क सांगत असतो. स्वतःचं नाव दिलेलं असतं.
कुठे वॉट्सपअप रुपी खिडक्यांमधून त्याला राउंड अँड राउंड अँड राउंड फिरवलं जातं.
काहीजण, अचानक अनपेक्षितपणे बाळ सापडलं म्हणून बाहुबलीला पाळणाऱ्या पालकांप्रमाणे आपलं नाव देतात. कोणी प्रामाणिकपणे हे आमचं बाळ नव्हे आम्हाला ते नदीकाठी, जंगलात, दारात मिळालं असं प्रामाणिकपणे “ Copied & pasted” “Forwarded as received” सांगतात.
कॉपीराईट © चं कितीही राक्षणात्मक कवच दिलं तरीही पोस्टमार ती चोरतातच.
शेवटी या पोस्टापत्यचोर टोळीपासून सावधान राहण्यासाठी एक अत्यन्त संरक्षणात्मक असं ब्लॉगघर देणंच श्रेयस्कर राहील असं वाटतं.
हे आकाशातील जिझसा यांना माफ करू नकोस कारण त्याना माहिती आहे ते काय करताय..
पालकाचे नाव काढून ते पोस्टापत्य व्हायरल करणाऱ्याला व्हायरल फिवर होऊ दे रे जिझस महाराजा!
फेसबुकवर फेसबुकच्याच , लाईक्स, पोस्ट्स, कमेंट्स, सेलेब्स, कंटेटच्या रडक्या गोष्टी करून कधीही इश्यू न करणारा
Abhijeet Panse
हे म्हणजे मेहनत करे मुर्गा अंडा खाये काफिर!
अगदी अपत्य समोर आलं तरी त्याची ओळख करणे कठीण व्हायचं..मग कुठेतरी कुंभमेळ्यात हातावर, पायावर काहीतरी गोंदवलेली खूण दिसायची..आणि हरवलेलं अपत्य गवसायचं..
सगळ्यात वाईट दुःख म्हणजे आपलं अपत्य समोर दिसतंय, पण कोणी त्याच्यावर विश्वास ठेवत नाहीये..याहून वाईट म्हणजे आपल्या अपत्याला कोणी गुंड, एखाद्या ‘बस्ती’ का दादा पळवून आणलेल्या अपत्याला आपलंच अपत्य सांगून सरळ त्याच्यावर स्वतःचाच हक्क दाखवायचा.
किती वाईट वाटत असेल चित्रपटातील बिचाऱ्या त्या पालकांना!
च्या मारी असंच फिलिंग येतं जेव्हा कोणी तुमचं #पोस्टापत्य कॉपी पेस्टरूपी चौर्यकर्म करून त्यावर खऱ्याखुर्र्या पोस्टकर्त्याचं..पालकाचं नाव कट करून सगळीकडे पाठवतात.
कुठेतरी हॅशटॅगचं गोंदण सापडतं. आणि हरवलेल्या पोस्टापत्याचा पत्ता लागतो.
किँवा बहुतेकवेळा काही सदवृत्तीचे लोक चोरीचा माल लक्षात आणून देतात.
पण कुठल्या तरी ‘पेज’ ‘ग्रुप’ च्या बस्ती, झोपडपट्टीचा दादाने ते पळवलं असतं. तो त्यावर आपला हक्क सांगत असतो. स्वतःचं नाव दिलेलं असतं.
कुठे वॉट्सपअप रुपी खिडक्यांमधून त्याला राउंड अँड राउंड अँड राउंड फिरवलं जातं.
काहीजण, अचानक अनपेक्षितपणे बाळ सापडलं म्हणून बाहुबलीला पाळणाऱ्या पालकांप्रमाणे आपलं नाव देतात. कोणी प्रामाणिकपणे हे आमचं बाळ नव्हे आम्हाला ते नदीकाठी, जंगलात, दारात मिळालं असं प्रामाणिकपणे “ Copied & pasted” “Forwarded as received” सांगतात.
कॉपीराईट © चं कितीही राक्षणात्मक कवच दिलं तरीही पोस्टमार ती चोरतातच.
शेवटी या पोस्टापत्यचोर टोळीपासून सावधान राहण्यासाठी एक अत्यन्त संरक्षणात्मक असं ब्लॉगघर देणंच श्रेयस्कर राहील असं वाटतं.
हे आकाशातील जिझसा यांना माफ करू नकोस कारण त्याना माहिती आहे ते काय करताय..
पालकाचे नाव काढून ते पोस्टापत्य व्हायरल करणाऱ्याला व्हायरल फिवर होऊ दे रे जिझस महाराजा!
फेसबुकवर फेसबुकच्याच , लाईक्स, पोस्ट्स, कमेंट्स, सेलेब्स, कंटेटच्या रडक्या गोष्टी करून कधीही इश्यू न करणारा
Abhijeet Panse
हे म्हणजे मेहनत करे मुर्गा अंडा खाये काफिर!
No comments:
Post a Comment