सौंदर्याची मांदियाळी

चीनमधील लोकांच्या चेहऱ्याची एक ठराविक ठेवण , मुद्रा ,Countenance असतं.
युरोपियन विविध देशातील लोकांच्या चेहऱ्याचीही विशिष्ट ठेवण असते. पण ही सर्व विविधता ही त्या त्या देशानुसार असते. एक भारतच असा देश आहे..असावा की जेथे राज्यांतर्गत स्त्री सौंदर्यात विविधता आढळते.

#केरळी स्त्री:- सावली सलोनी तेरी..तरतरीत कांती..शिडशिडीत बांधा..खोल डोहासारखे पण पाणीदार काळे डोळे बहुतेकवेळा..डोळ्यांत काजळ नसलेली केरळी मुलगी सहसा दिसणार नाही..सौष्ठव मादक..भरीव ओठ..

चुणचुणीत, हुशार  आणि मादक सौंदर्य..

द्राक्षांपासून, फळांपासून बनलेली मदिरा काळानुसार जसजशी तेज, झिंग चढवणावरी, हळूहळू मादक होत जाते तसं हे केरळी दाक्षिणात्य सौंदर्य हळूहळू मादक होत जातं..मुरत जातं..

#दिल्लीकीलडकी:- तोफ! तडका! न्यूक्लिअर बॉम्ब! ज्याच्यावर पडेल तो बेचिराख! गौर..गव्हाळ वर्ण.

कमालीची आक्रमक..दर दोन वाक्यानंतर फकफकाटाचा उच्चार!

दिल्लीची मुलगी ही मुंबईच्या मुलीबद्दल ‘बिचिंग’ करतेच, असे म्हणतात. मुद्दा हाच की फॅशन प्रथम दिल्लीतून मुंबईकडे आणि देशभरात पसरते की प्रथम मुंबई नंतर दिल्ली मग देशभर..

कोणतीही मूळची ‘हॅपनिंग’ दिल्लीची मुलगी सतत फॅशन प्रथम मुंबईत नाही तर दिल्लीतच जन्म घेते हेच म्हणत राहील.

चेहऱ्यावर तोडू अॅटिट्युड..प्रचंड ट्रेंडी, फॅशन कॉन्शस..

आत्मविश्वासाने सिगारेट , काळी जाडी सिगार ओढताना सहज दिसेल. दारूचा नियमित क्वचित ड्रग्सचाही स्पर्श झालेली असते.

#तमिळ_मुलगी..स्त्री:- सावली सी एक लडकी..धडकन जैसे दिल की…बुद्धीने हुशार! ब्रेनी ब्लॅक ब्युटी!

पिवळ्या रंगाची प्रचंड आवड..संपूर्ण तामिळनाडू विशेषतः चेन्नईत पिवळ्या रंगाचं प्रभुत्व आढळतं..

चेहऱ्यावर हळदीचा रंग स्पष्ट दिसतो.

पौगंडावस्थेतील मुलगी ते तरुण मुलगी ते मध्यमवयीन स्त्री ते वृद्ध स्त्री असो, हळदीचा पिवळा रंग चेहऱ्यावर आढळतोच.

चेन्नईला वा तामिळनाडूला भारतातील दुबई म्हणावंसं वाटतं मला ..

गळ्यात, हातात, बोटात सोनं चमकत असतंच.. “ऑल ग्लिटर्स ..” “सर्वच चमकणारं सोनं नसतं” ही म्हण तामीळ स्त्रियांसाठी लागू नाही होत..इथे अंगावरील सर्वच चमकणारं सोनंच असतं..लोकल ट्रेन्स वा बसमधील गर्दी असो सोनं अंगावर ,गळ्यात बिंधास्तपणे हिंदळत असतं..बोटात घट्ट बसलेलं असतं..

कपड्यांसंबंधित फॅशनबाबत जरा उदास वृत्तीच आढळते. हां ती मुलगी स्त्री कोडमबक्कमची असेल तर तिथे फॅशन सेन्स असलेली, आखूड कपड्यात आढळू शकते.

#गुजराती_मुलगी:-  नाजूकनार , नितळ त्वचा..कोणत्याही प्रकारचे कपडे ‘कॅरी’ करू शकते..फॅशनेबल, ट्रेंडी असतेच असते.. पण फाफडा ढोकळा मुळे सतत तूप, वनस्पती तुपाची, तेलाची आहूती पोटात टाकत असल्याने गुजराती स्त्री मध्यमवयात बहुतेकवेळा पातळ ठेपल्यापासून स्पंजी ढोकळा बनते..

#बंगाली_स्त्री:- आहाह! बॉंग्स! गौरवर्णीय..श्यामलवर्णीय सुद्धा..

...डोळे निर्मात्यानेच काजळ लावून पृथ्वीवर पाठवलेत असे अमावस्येच्या काळ्या रात्रीसारखे काळेशार डोळे ..तर कुठे डोळ्यांतून रात्री पोर्णिमेचं चांदणं शिंपडत जाईल असे पिंगट पण पाणीदार डोळे..

आयुष्यात एकदातरी बंगाली गर्लफ्रेंड असावीच..त्याची लज्जत काय ती “बंगाली जादू” अनुभणाराच जाणू शकतो.

दहापैकी नऊ बंगाली घरात संगीताचे सूर आळवताना ऐकू येतील. साहित्य..संगीत..अभिनय..कलाभिव्यक्ती बंगाली सहसा असतेच. वैचारिकरित्या आधुनिकता , बोल्डनेस हे बंगाली मुलीचे गुण..

पण एक नकारात्मक गोष्ट बंगाली स्त्रीमध्ये बहुतांशवेळी आढळते ती म्हणजे अस्वच्छता..गचाळ राहणे..स्वतःला जितकं नीटनेटके ठेवतात, तो नीटनेटकेपणा घरात आढळेलच असे नाही.

गोल चेहरा, चौकोनी , षट्कोनी चेहरा सर्व विविधता..

सततच्या संदेश, रोशोगुला खाऊन शरीराने गुबगुबीत होतातच..

बंगाली स्त्री म्हणजे नितळ कांतीची मासोळीच! मासोळीशिवाय या जल बिन मच्छी अवस्था होतेच.

#हरियाणवीस्त्री:- उंच..काटक..कामात वाघीण पण वैचारिकरित्या बरेचदा काहीशी जुन्या विचारांची..

चेहऱ्यावर वाढत्या वयात एक प्रकारचा करारीपणा, काहीसा पुरुषीपणा येत जातो..

सर्व परंपरा..चालीरीती पळणारी..गाई म्हशीचं दूध काढणारी..शेणाच्या चपट्या मोठ्या गौऱ्या घराच्या भिंतीवर थापणारी..मध्यमवयीन वा सुरकुत्यांचं जाळं चेहऱ्यावर असलेली वृद्ध स्त्री अंगणात खाटेवर बसून किंवा उंबरठ्यावर बसून हुक्का ओढताना सहज दिसेल.

हरियाणवी मुलगी जर दिल्लीला गेली..मग तिचं उफाड्या बांध्याचं सौंदर्य..व्यक्तीमत्व एक दोन वर्षात असं उफाळून येतं की बघणारा थक्क होईल.

#तेलुगू स्त्री: दिल्लीवरून कधी सेंट्रल रेल्वेने दक्षिणेकडे गेलं की जनरल बोगी सोडल्यास कोणत्याही डब्यात हलक्या..दाट होत चाललेल्या सावळ्या  सौंदर्याची उधळण दिसेल. यात जास्तीत जास्त तेलुगू किंवा तामिळ सौंदर्य असतं. दक्षिणेकडे जाणाऱ्या सेंट्रल रेल्वेचा रस्ता बहुतांश भाग आंध्र आणि तेलंगणातुन जातो. त्यामुळे तेलुगू मुलगी यात असतातच.

हातात कुठलंतरी पुस्तक ..चेतन भगतचं, रविंदर सिंगचं “कॅन लव्ह हॅपन ट्वाइस”..” आय टू हॅड लव स्टोरी” यासारखं एखादं पुस्तक वाचत राहील..

मग यात तामिळ की तेलुगू मुलगी कशी ओळखायची?

“चाय चाय..” म्हणत चहा विचारणाऱ्याकडून पॅन्ट्रीवाल्याकडून सहज चहा मिळाला तर जी चहा घेते कॉफी असेल तर कॉफी विकत घेते ती “तेलुगु कन्या”..

पण जी चहाविकणाऱ्याला ‘काफ्फी’ विचारते आणि त्याच्याकडे कॉफी नसेल तर त्याला सरळ ‘इल्ले’..’ना’ म्हणून कॉफीवाल्याची वाट बघते..आणि मग हातात काफ्फी आल्यावर तअमृततुल्य समजून पृष्ठयाच्या कपातून कॉफीचा घुट घेते..आणि ती पाणचट कॉफी..काळं पाणी पिऊन तोंड नाक मुरडत, सोबत कोणी असल्यास ‘इल्ले ..काहीतरी न कळणाऱ्या भाषेत ‘कॉफीबद्दल’ नाराजी व्यक्त करणारी ‘तामिळ’ मुलगी असते.

तेलुगू मुलगी विजयवाड्याची असेल तर ती इतर तेलुगू लोकांच्या भाषेतील चूका काढते.

विजयवाड्याची तेलुगू प्रमाण, शुद्ध तेलुगू मानली जाते.

#उत्तरप्रदेशची_मुलगी:- मांग भरो सजनाला अगदीच गांभीर्याने घेणारी, कपाळापासून सुरू होऊन, डोक्याच्या मध्यभागातून केसांतून जाणाऱ्या अरुंद पायवाटेवर शेंदुराचा..कुंकवाचा सडा टाकलेली स्त्री..

डोक्यावर पदर..कुंकू कपाळावर..ठाशठशीत मंगळसूत्र ..आणि सतत बडबड...पूर्व उत्तर प्रदेशी लोक आणि पश्चिम उत्तर प्रदेशी यांच्यातही थोडा फरक असतोच..पण तो राहणीमान..खानपानात..कृष्ण राधा भक्त पूर्व युपीमध्ये तर शंकर भक्त स्त्रिया पश्चिम युपीकडे बहुतेक दिसतात..बोलण्यातही त्या अनुषंगाने शब्द येतात.

#ओरिसातील स्त्री:- ‘रोशोगुल्ला’ या मधुर सुखाची निर्मिती प्रथम पश्चिम बंगालात झाली की ओरिसात हा वाद दोन्ही राज्यांच्या लोकांमध्ये, हलवायांमध्ये वर्षांनुवर्षे सुरू आहे. त्याला अंत नाही. तसेच उडिया मुलगी सुंदर की बंगाली हाही प्रश्न पडावा कदाचित..

चेहऱ्यापेक्षाही इतर शरीरसौष्ठव सर्वांगाने परिपूर्ण..प्रमाणबद्ध ..हवे तिथे योग्य प्रमाणात मोठे

उभार..कमनीय बांधा..हत्तीणीची चाल..

#कन्नडस्त्री: सावळा वर्ण..पण  मांजरीच्या काळ्या पिल्लात अचानक एक  वेगळं शुभ्र पिल्लू जन्मावं..तसं एखादी गौर वर्णीय कन्नड मुलगी..स्त्री..दृष्टीस पडते.

मुंबईहुन दक्षिणेकडे जाणाऱ्या , वेस्टर्न रेल्वेत कानडी सौंदर्य हमखास बसलं असतं.

केसांत गजरा माळनारी मुलगी , स्त्री महाराष्ट्रात दिसणे आता कालबाह्य ..पण बंगलोर स्टेशनपासून , शहरात, गावांत अजूनही मोगऱ्याचा, वेगळ्या श्वेत पुष्पांचा गजरा माळताना ती दिसेल.

केसांत..वेणीत गुलाबाचं फुल माळणारी एखाद दुसरी उत्साही वृद्ध स्त्री महाराष्ट्रात, पुण्यात दिसेल. पण कर्नाटकात महाविद्यालयीन कुमारी ते सर्वच वयोगटातील स्त्रिया वेणीत गुलाबाचं फुल माळलेली दिसते.

कपाळावर काहीसं काळपट लाल कुंकू लावलेली स्त्री..त्याखाली पांढऱ्या भुकटीचा एक ठिपका..

मुलगी कपाळावर छोटी ते जाडी काळी टिकली…

भुवयांखाली पांढरा ठिपका असतो.

#काश्मिरी स्त्री:- भारतातील ज्या भागातील स्त्री सौंदर्याची सगळ्यात जास्त गोडवे गायले गेले आहेत ते म्हणजे काश्मिरी सौंदर्य..

युरोपियन Countenance , लांब उभा चेहरा..आणि विषववृत्तापासून दूर असल्याने  फक्त गौरवर्णीय..कुठे गुलाबी तर कुठे निस्तेज पिवळसर पांढरी फटक त्वचा..

जॉ लाईन अगदी शार्प..चिक बोन्स स्पष्टपणे दिसतात.

पण तरीही काहीसं एकसुरी सौंदर्य..

कदाचित तेथील कडवी पुरुषप्रधान संस्कृतीमुळे.. ताणामुळे छोट्या बालवयातील मुली सोडल्यास मनमुराद हसताना, खिदळताना काश्मिरी तरुण मुली सहसा दिसत नाही. म्हणूनच त्या तितक्या सुंदर वाटत नाही.

जम्मू भागात असतं पहाडी डोगरा सौंदर्य..प्रकृती..

एकवेळ इंग्लंडच्या राणीचे हात उघडे दिसतील पण तरुण काश्मिरी मुलीचे केस सार्वजनिक स्थळी दिसणे अशक्य.

सारं सौंदर्य काळ्या, पांढऱ्या पडद्याआड.

पण हीच काश्मिरी मुलगी जेव्हा दिल्लीत जाते किंवा विदेशात जाते..तिच्या व्यक्तिमत्वाला वेस्टर्न टच मिळतो, तेव्हा हे काश्मिरी सौंदर्य, आषाढात सतत ढगाआड असलेला चंद्र, पौर्णिमेला अचानक रात्री काही वेळासाठी ढग दूर होऊन लक्ख चमकायला लागतो तसं हे काश्मिरी तारुण्य मग रसरशीत होतं.

#त्रिपुरातील_त्रिपुरसुंदरी- या ईशान्य राज्यात बंगालीच जास्त असल्याने येथील स्त्रिया बंगाली स्त्रियांसारख्याच…

मोठा चेहरा....कपाळ..रुपयायेवढ रक्तलाल कुंकू..साडीत भारदस्त दिसतात.

#बिहारी स्त्री: - पश्चिम उत्तर प्रदेशी स्त्री आणि बिहारी स्त्रीमध्ये खुपसा फरक नसतो. ठराविक भारतीय चेहरा.

केसांतून मधोमध जाणाऱ्या पायवाट केशरी..लाल रंगाने भरलेली असते. मुली ,बायका खाण्यापिण्यात कसली गय करत नाही. डायटिंग, फॅशन्स वगैरे त्यांच्यासाठी नसतं जणू. एखादीच माझी आवडती “नेहा शर्मा “😍 यांच्यात निघते.

गंगेच्या खोऱ्यात भरपूर पिकतं. सगळं काही खातात.

आणि सतत बडबड करतात.

#हिमाचल_उत्तराखंडीय_स्त्री:  काश्मीरला लागून असूनही चेहऱ्याची ठेवण अगदी वेगळी.

रंग खूप काही गौरवर्णीय असेलच असेही नाही. पण तंदुरुस्त बायका. पहाडी प्रकृती.. सौंदर्य.

#मध्यप्रदेश :- लावण्यवती..कुठेही ,कसेही एकरूप होणारी मुलगी.. नाजूकनार ते मजबूत प्रकृती सगळं काही इथे..

शिवपुरीपासून संपूर्ण मध्यप्रदेशात हिंदी स्त्रीच्या.. भाषेच्या सौंदर्यात चिंब भिजता येतं.

#नागालँड_मणिपूर_मेघालय_मिझोरम :- नागालँड, मणिपूर , मिझो यातील स्त्रिया मंगोलिन countenance , मुद्रेकडे स्पष्टपणे वळलेले दिसतात.

छोटे डोळे बसकं नाक..काहीसा गोल चौकोनी चेहरा..

पण हे ईशान्येकडील पहाडी, जांगल सौंदर्य जबराट असतं.. स्वावलंबन, आधुनिकता मनात असते. ती बाहेर येते जेव्हा ईशान्य पहाडी सौंदर्य दिल्लीत येतं. मिनी स्कर्टस , शॉर्टस सगळं काही सहज कॅरी करतात. चेहऱ्यावर माज नसतो पण आत्मविश्वास असतो. पण दिल्लीतील काही नीच लोक यांना त्रास देतात. त्यांना भारतीय समजत नाही. त्यामुळे कुठेतरी यांच्या मनात राग असतो. बारीक डोळे..गुलाबी ओठ..शरीर सौष्ठव आग लावणारं…विरघळवणारं...

#पंजाबी_मुलगी:- ओहह डिअर! आहह ! विस्तव! आतून धगधगता लावा..ज्वालामुखी… जाळ..निखारे..धूर मात्र इतरांचा काढतात..

लहानपणी प्रत्येकाने काढलेलं चित्र, दोन मोठ्या टेकड्यातुन निघालेला सूर्य..मधून वाहणारी निमुळती नागमोडी नदी….याचं मानवी रूप म्हणजे सुर्यमुखी पंजाबी मुलगी...स्त्री..

उफाडा बांधा..गौरवर्ण...धडधाकट प्रकृती..आक्रमकता आणि बोल्डनेस.. ट्रेंडी..फॅशन कॉन्शस..

बंगाली मुलगी आणि पंजाबी मुलगी दोघीही बोल्ड असतात..पण बंगाली मुलीत, स्त्रीमध्ये चिंतनातून बहुतेकवेळा लिबरल विचारांचा प्रभाव, साहित्य कला यांच्यातुन आलेला कलात्मक बोल्डनेस, उत्तानता असते.

तर पंजाबी मुलीत धसमुसळेपणा , जास्त विचार न करण्याची वृत्ती..लाऊडनेसमधून आलेला बोल्डनेस असतो.

पण जेवणात रोजचं तूप, परोठे , तेल , मैदा मुबलक असण्यामुळे काही काळानंतर याही जाड होतात.

#गोवन_पोर :- लवली ब्रेनी गर्ल्स! येथे कोंकणी..पोर्तुगीज..मराठी सर्वांचं मिश्रण दिसतं.

कुठे स्वतंत्र बाणा तर कुठे दत्त, मंगेश भक्ती..बुद्धीने

हुशार असतात.

मूळची गोवन कन्या आयुष्यभर स्लिम ट्रिमच राहते.

#जयजयमहाराष्ट्रमाझा:- जशी संपूर्ण देशात सौंदर्यात विविधता आढळते तशी महाराष्ट्रातसुद्धा.

वैदर्भीय सौंदर्य विविध कथा , ग्रंथात वर्णलेलं आहे. सोलापूर भागात गेल्यास आंध्र सौंदर्याचा स्पर्श होत गेलेला जाणवतो. गौरवर्ण ते सावली सलोनी सगळंच या भागात…

हिमालयातील उंच देवदार वृक्ष दिसण्यापूर्वी वरवर जाताना समुद्रसपाटीवरील जाड गलेलठ्ठ वृक्ष हळूहळू उंच होत जातात, मधल्या संक्रमण अवस्थेतील वृक्षांवर समुद्रसपाटीवरील आणि उंचावरील देवदार दोन्हींच्या छटा दिसतात, तश्या  मिरजेकडे गेल्यास मराठी आणि कन्नड यांचं सुरेख मिश्रण दिसतं. चटपटीतपणा जाणवतो.

‘सातार’कडे सहयाद्रीच्या डोंगर दऱ्यात हुंदडणाऱ्या क्लिकी मुली... चेहऱ्यावर स्ट्रीट स्मार्टनेस..चुणचुणीत असतात. सहज कोणालाही प्रेमात पाडतात.

रत्नागिरी कोंकणकन्या: गौरवर्णी..श्यामवर्णी..येथे सौंदर्याची मांदियाळी…

पिंगट डोळे..कुठे निळेशार नयन ही दृष्टीस पडतात. त्या निळ्या तळ्यात हरवून जायला होतं.

जरा ‘कंजूषपणा’ कमी केलात तर आणखी प्रेमात पाडतील या..😝

मुंबई गर्ल्स:- हुश्श! या अगदी हॅपनिंग!

येथे  मिसळ आढळते.

पुणेरी मुलगी सौंदर्यवतीच.

महाराष्टट्रीय मुलगी काहीही कॅरी करू शकते. पाश्चिमात्य कपड्यात ती तितकीच ‘हॅपनिंग’ दिसते..साडीत, नऊवारीत जातिवंत सौंदर्यवती ही दिसते. भारताबाहेर गेल्यास तिथेही सहज एकरूप होऊ शकते.  मराठीपणाही जपते.

पुरणपोळी ते पिझ्झा ..वरणभात ते पास्ता ..ते हॉट बिर्यानी सर्व ‘लुक्स’ पैलू महाराष्ट्रीयन स्त्रीत असतात.

अश्या प्रकारे विविध रूपाने नटलेल्या सौंदर्यावान देशाचा मला अभिमान आहे..त्या विविध सौंदर्याचे  रूपरस ग्रहण करण्याची पात्रता माझ्या अंगी यावी म्हणून मी सदैव...जाऊ दे पुढे नको काही लिहायला. वेगळाच अर्थ निघायचा.

पण सर्व स्त्री सौंदर्य , व्यक्तिमत्त्व विविधतेत एक साम्य आहे ते म्हणजे सर्व इंडियन ब्युटी आहेत. ( 'गॉसिपिंग'  हे साम्य लिहिण्याचं टाळलं.)

जागतिकमहिलादिन

-Abhijeet Panse